Sternotherus odoratus
De muskusschildpad (Sternotherus odoratus) komt oorspronkelijk uit het oosten en zuidoosten van de Verenigde Staten. Het is een kleine waterschildpad, die vaak de "stinkpot" wordt genoemd. Ze worden doorgaans ongeveer 15 cm groot en kunnen tot 40 jaar oud worden. Hun schild is hoog en koepelvormig. Eigenlijk zijn het geen goede zwemmers; ze lopen vaak over de bodem op zoek naar voedsel. Ze kunnen met hun tong zuurstof uit het water halen, waardoor ze langere tijd onder water kunnen blijven.
De muskusschildpad is een dagdier. Ze komen van nature voor in langzaam stromende rivieren. Je kunt ze vinden in meren en moerassen. Muskusschildpadden die schrikken of gestrest raken, kunnen een vieze substantie uit hun geurklieren vrijgeven als verdediging. Dit kan potentiële roofdieren afschrikken.
Behuizing
Muskusschildpadden zijn solitaire dieren. Daarom is het het beste om ze alleen te huisvesten. Samen huisvesten kan leiden tot gevechten en uiteindelijk tot de dood. Schildpadden voelen zich het prettigst als ze alleen zijn. Alleen omdat ze elkaar tolereren, betekent niet dat ze van het gezelschap genieten.
Vissen worden vaak samen met schildpadden gehouden, maar houd er rekening mee dat er vissen op het menu staan, dus er is een risico dat ze worden opgegeten. Zorg ervoor dat u vissen toevoegt die geen thiaminase bevatten. U kunt waterplanten aan het terrarium toevoegen, maar de kans is groot dat ze worden opgegeten of verstoord. Waterplanten zoals Elodea, kroos of hoornblad zijn veilig.
In de zomer, wanneer de buitentemperaturen het toelaten, kunt u uw schildpad tijdelijk in een vijver onderbrengen. Dit gebeurt vaak tussen mei en oktober. Houd er rekening mee dat goudvissen thiaminase bevatten; als er goudvissen in uw vijver zitten, kunt u uw schildpad daar beter niet onderbrengen. De schildpad moet ook aan land kunnen komen en de vijver moet een goede omheining hebben, aangezien ze bedreven ontsnappingskunstenaars zijn.
Het terrarium moet minimaal 100x50x50 cm zijn voor één dier. Het moet een eiland hebben waar de schildpad kan zonnen. De waterdiepte moet minimaal twee keer zo groot zijn als de lengte van de schildpad. Zand is het beste substraat, omdat ze daar veilig naar voedsel kunnen zoeken. Grind of grotere stenen kunnen een verstikkingsgevaar opleveren. Zorg ervoor dat decoraties stabiel zijn, zodat de schildpad er niet onder vast komt te zitten.
Temperatuur en vochtigheid
De watertemperatuur voor een jong dier moet worden ingesteld op 26 graden Celsius. Voor een volwassen dier kan het worden verlaagd tot 23 graden. De temperatuur onder de lamp moet 30 graden bereiken. Het is raadzaam om een achtergrondwand in het terrarium op te nemen, omdat dit bijdraagt aan stressvermindering. Daarnaast hebben ze een dag- en nachtcyclus nodig van ongeveer 10-12 uur licht per dag, wat kan worden beheerd door een timer toe te voegen. Een slot is handig om ervoor te zorgen dat kinderen niet bij het terrarium kunnen.
Om het water schoon te houden, moet er een extern aquariumfilter worden geïnstalleerd. Schildpadden zijn behoorlijke vervuilers, dus een extern filter is essentieel. De waterstroom mag niet te sterk zijn. Er mag geen verwarming in het water zitten, omdat hogere watertemperaturen dan de omringende lucht kunnen leiden tot luchtweginfecties. Boven het zonnegebied moet een warmtelamp worden geplaatst, zodat ze kunnen zonnebaden. Zorg ervoor dat de schildpad de warmtebron niet kan bereiken om brandwonden te voorkomen.
Als u een vrouwtjesschildpad houdt, is een eiland met ten minste 10 cm zand noodzakelijk waar ze haar eieren kan begraven. UV-licht wordt aanbevolen, omdat het de calciumopname verbetert. Reptielen produceren vitamine D3 in hun lichaam dankzij UV-licht, wat nodig is voor de calciumopname. Ze hebben geen overmatige blootstelling aan UV nodig. Een UV-lamp moet eenmaal per jaar worden vervangen.
Verzorging en behandeling
Reptielen zijn in de eerste plaats dieren om te observeren, niet om te knuffelen. Als u uw dier moet verplaatsen, bijvoorbeeld voor een gezondheidscontrole, pak het dan stevig vast aan de achterkant van het schild. Een schildpad mag nooit vallen; ze kunnen hun schild breken en daardoor sterven. Het is ook raadzaam om uw handen te wassen voor en na het aanraken. De helft van het water moet eenmaal per week worden vervangen. Schildpadden zijn behoorlijke vervuilers; een ophoping van gifstoffen kan tot veel problemen leiden.
Voeding & supplementen
Muskusschildpadden zijn voornamelijk vleeseters. U kunt ze droogvoer geven in de vorm van pellets of een schildpaddenmix. Een gevarieerd dieet is belangrijk omdat het bijdraagt aan de gezondheid van uw reptiel. Levend visvoer zoals tubifex, muggenlarven (rood, wit en zwart) en regenwormen zijn goed om af en toe aan te bieden. Insecten zoals krekels of sprinkhanen kunnen ook af en toe worden gegeven. Ze houden ook van wat groenten en fruit af en toe.
In dit verzorgingsblad vindt u een lijst met geschikt en minder geschikt voedsel voor uw schildpad. Vlees zoals vis, kip, mosselen of runderhart zijn ook erg aantrekkelijk voor hen. Als het om vis gaat, wees u ervan bewust dat deze geen thiaminase mag bevatten; verhitting maakt het onschadelijk. Het voedsel moet worden bestrooid met calcium en vitaminen. Calcium is essentieel voor sterke botten en vitaminen dragen bij aan de algehele gezondheid van uw reptiel. Deze toepassing is nooit gelijktijdig; geef eenmaal per week vitaminen en calcium op de andere dagen.
Er moet altijd een stukje inktvisgraat in het water zitten, wat een bron van calcium is voor reptielen. Voer uw jonge schildpad kleine hoeveelheden 1-2 keer per dag. Volwassen schildpadden kunnen 3 keer per week eten en al het niet opgegeten voedsel moet binnen 5 minuten worden verwijderd.
Conclusie en moeilijkheidsgraad
Concluderend kan worden gesteld dat het inderdaad hele kleine schildpadden zijn die uitzonderlijk goed geschikt zijn om in vrij kleine verblijven te worden gehouden. Deze eigenschap maakt ze een goede keuze voor de meeste huizen, vooral die met beperkte ruimte. Het zijn opmerkelijk sterke reptielen, wat bijdraagt aan hun populariteit onder liefhebbers. Vanwege deze veerkracht worden ze vaak beoordeeld met de volgende moeilijkheidsgraad.
Moeilijkheidsgraad 1 uit 5 .